Powinnam sobie ten wpis zapisać, bo po raz kolejny zaczynam swoją przygodę z weganizmem, właśnie dlatego, że ulegam pokusom i kryzysom.

Czytam Twojego bloga od dawna i jest on dla mnie ogromnym wsparciem w weganizmie. Wprawdzie, nie jestem 100% wegan (używam produktów pszczelich), ale zrezygnowałam z produktów mlecznych i jajek (w październiku ubiegłego roku zrezygnowałam z ryb, przez co byłam już 100% wegetarianką) . I to dzięki Tobie! Trafiłam na Twojego bloga kompletnie przypadkowo - na fb wyświetliło mi Kocie Uszy, uwielbiam koty - weszłam na stronę, potem bloga. Na początku byłam trochę zdystansowana. Byłam pewna, że należysz do tych nawiedzonych wege ludzi, którzy krytykują, zamiast wskazać drogę i pomóc Ci nią kroczyć. Wpierw wydawało mi się, że jedynie, co zweganizuje w swoim życiu to kosmetyki. A Twój blog jest niezwykle w tym pomocny (wielkie dzięki za tyle cierpliwości w czytaniu składów!). A potem, stopniowo, zaczęłam się przekonywać, że może jednak dam radę bez sera (a uwielbiałam naprawdę!), mleka, jogurtów czy jajek. I tak, może nie z dnia na dzień, ale powoli redukowałam spożywaną ilość, aż okazało się, że nie czuję potrzeby. Oczywiście, nie jest tak, że nie tęsknie. Brak mi czasem, w szczególności gdy widzę jak mój chłopak wżera plaster sera (bo robiliśmy to wspólnie) czy nawet jak je mięso. Ale daję radę. Niestety moje wyjaśnienia i uzasadnienia czemu nie, kończą się na wyzwaniu mnie od głupich (rodzina). W chwilach słabości wchodzę na Twój blog, który pokazuje mnóstwo wegańskich opcji, zamienników i pokazuje, że bycie wege aktualnie nie jest takie trudne. I że wcale nie trzeba pić mleka sojowego i jeść tofu (obu w zasadzie nie trawię smakowo), by być dobrym wege. Dzięki Tobie również w końcu skierowałam się do sklepu Evergreen i z radością odkryłam wegańskie słodycze! Co za radość móc coś kupić i jeść bez obaw, że może Twoje oczy przeoczyły coś z mleka w składzie! Żadnych wyrzutów! I są pyszne! Bardzo Ci za wszystko dziękuję. Za Twoją nieoceniającą postawę, pokazywanie opcji zastępujących niemal w pełni niewegańskie, wegańskich lokali, kosmetyków i smakołyków. Jesteś takim wege, który zmienia świat, bo zachęca i docenia nawet drobne kroki! Dziękuję, dziękuję, dziękuję!
~Kociamberek

Po pierwsze - polecam film Garego Yourofskyego na takie kryzysy. Bezkrwawy (prawie, ale te 2 kilkunastosekundowe fragmenty można przewinąć, bo nie o to w filmie chodzi), ale bardzo skuteczny. Przekonał nawet moją mięsożerną mamę do odstawienia :) Po drugie - w razie "wpadki" nie należy się poddawać, tak jak podczas diety odchudzającej. Niektórzy po zjedzeniu cukierka twierdzą, że dalsza dieta nie ma sensu, nie można tak myśleć :)

Weganizm to najlepsza decyzja jaką podjęłam, oprócz tego,że nie przyczyniam się do krzywdzenia zwierząt i jestem zdrowa to dzięki temu stałam się bardziej tolerancyjna. Na początku bycia wege byłam tak jak to napisałaś wege-fanatyczką, byłam oburzona postawą niektórych ludzi,że zjedli to, czy tamto, że ktoś tam je ser żółty, a to też się wiąże z krzywdzeniem zwierząt. A przecież w tym wszystkim chodzi o to, żeby zmierzać w dobrą stronę, małymi kroczkami. Źle się z tym czuje,że taka byłam, no ale chyba każdy ma prawo do błędów,prawda ;)? Nauczyłam się własnie tolerancji i bycia bardziej wyrozumiałą i czuje, że to naprawdę pomaga innym. Cieszę się,że nie jestem z tym wszystkim sama :) ! A tak poza tym to świetny blog :) !

Ja polecam grupe na fb Wegańskie S.O.S, zero hejtu :)

Świetny post!
Ja jeszcze nie przechodziłam takiego kryzysu, ale mam chwile nostalgii za dawnymi, ulubionymi potrawami. I dlatego dużo weganizuję. Kinder Bueno też za mną chodzi, albo rafaello. Ale nie ma rzeczy niemożliwych.
Nigdy jeszcze nie próbowałam wegańskich serów, Trochę się obawiam, bo tofu mi nie smakuje. Chyba że w pierogach ruskich, kiedy go nie widzę :p Ale pewnie kiedyś spróbuję. Jestem bardziej po naturalnej stronie mocy i rzadkie kiedy używam zamienników - poza mlekiem, czy jogurtem ;) Ale na pewno zapiszę ten post w razie czego :)
Bardzo lubię Twoje zdroworozsądkowe podejście do weganizmu. Przyjemnie się czyta Twoje posty. Pozdrawiam serdecznie :)

przyda się. Ja już jem w 90% wegańsko - te 10% to słodycze, coś co zjem przez przypadek (np w gościach jakieś ciasto albo coś ze śmietaną czy jajkiem, czy majonezem) i raz na miesiąc żółty ser. Najgorzej odmówić u kogoś ciasta, a one są prawie zawsze z dodatkiem jajek i mleka, a ja niestety jestem słodyczowym potworem... natomiast nie boli mnie wydatek 7zł za mleko sojowe czy ryżowe, bo zamiast tego nie kupuję już innych niepotrzebnych badziewi i w ogólnym rozrachunku wychodzę na zero.
Ale przyznam, że chciałabym już tak na 100%...

Nie miałam jeszcze kryzysu, aczkolwiek nie jestem jeszcze w pełni weganką. Ale uwielbiam Twojego bloga.
Z moim niepełnym weganizmem (nazywam to byciem w drodze) jest tak, że trudno mi się przebić przez rodzinny brak zrozumienia dla tej "fanaberii" oraz wciąż walczę z kawą. Poza rodzinnymi ewentami, kiedy staram się być elastyczna i nie wypluwam zupy ze śmietaną, czy specjalnie zrobionego dla mnie czegoś z serem... to tylko kawa z mlekiem jest moim grzechem, na który jeszcze sobie pozwalam, bo nie smakuje mi żadne roślinne ani bezmleczna kawa.. Czasem gdzieś poczuję mięsny zapach i jedyne co wtedy mam, to czuję się głodna. Może przez ten intesywny zapach czegoś smażonego czy pieczonego.. Szczęśliwie nigdy nie mam ochoty na powrót do mięsa. Już jako dziecko miałam zadatki na wege, bo mięso mi po prostu cuchnęło. Jako dziecko też trafiłam na wsi do pewnej stodoły i nigdy tego nie zapomnę...
Pozdrawiam Cię mocno i dzięki za to, co robisz.

Całkowicie zgadzam się, że trzeba sobie jak najwięcej pysznych wegańskich smakołyków zorganizować, wtedy nie będziemy mieć okazji sięgać po te niewegańskie.
Myślę jednak, że jeżeli nasz weganizm jest motywowany tylko moralnie, czyli zależy nam na tym, aby nie krzywdzić, to nie ma problemu, kiedy od czasu do czasu dopadnie nas ogromna ochota na coś niewegańskiego i się jej poddamy. Liczy się całokształt i z czasem będzie takich sytuacji coraz mniej, aż całkiem znikną z naszych myśli. Rok czasu, to nie jest długi okres w porównaniu z całym życiem. Kiedy ludzie pytają mnie jak przejść na wegetarianizm lub weganizm, zawsze polecam powolne zmiany, bo już niejednokrotnie byłam świadkiem, że radykalne zmiany mają podobny efekt jak inne diety, po jakimś czasie wraca się do starych nawyków i po sprawie.
Mi bardzo pomaga, kiedy przypomnę sobie pewien film dokumentalny, w którym zobaczyłam krowę (żywą) z wyciętą dziurą w boku, aby naukowcy mogli w każdej chwili wyjmować karmę z jej żołądka i badać ją, w celu zwiększenia wydajności krów. Kiedy tylko o tym pomyślę, nie przełknę żadnego jogurtu ani mleka.

No, przeczytałam właśnie cały Twój blog i jedyna myśl mi nadchodzi "co ja teraz pocznę?!" :D Twój blog jest absolutnie cudowny, a Ty bardzo rozsądna i inspirująca.
Oby tak dalej, pozdrawiam i ściskam! ^_^

Wybacz, ale nie zgodzę się, że mięso nie ma smaku :) Ale wegeburgery bardzo lubię :)

Owszem, mięso MA smak. A Ty jesteś fanatyczka i jeszcze innych zachęcasz żeby zmuszali się do tego, by nadal być na non-stop poście. Wariactwo!! Psychiczna choroba! Lecz się!